SAN BARTOLOME - Zaterdag 20 januari 2024 - blz. 5.
Half bewolkt en veel wind.
Rond 11 uur rijden we over de GC 1 richting Vecindario. Dan over de GC 65 richting Santa Lucia. Het is een prachtige bergweg maar we kunnen helaas
nergens even stoppen. Ik was vergeten hoe mooi het hier is. Meestal rijden we deze weg komend vanaf de andere kant.
Pas bij Mirador La Guriete kunnen we een terrein op en de auto uit stappen. Hier staat mogelijk nog meer wind. En het is frisjes. Een paar gezinnetjes lopen er ook rond en we
bekijken allemaal de diepe kloof.
Als we uitgewaaid zijn vervolgen we de weg tot aan de plaats Santa Lucia. Het is er druk maar toch kunnen we nog net een parkeerplaats bemachtigen
bij de kerk. De wind maakt dit bezoek niet prettig. Vorige keer zijn we de straatjes doorgelopen en hebben de kerk bekeken, nu alleen wat foto's
maken en koffie drinken in het café op de hoek. Staand aan de bar, dat wel, want aan een tafeltje plaatsnemen is alleen toegestaan voor mensen die er willen eten.
Daarna besluiten we om het plaatsje San Bartholomé eens nader te bekijken. Dat is er gek genoeg nog nooit van gekomen. We parkeren daar op een druk
bezet terreintje en zien een soort van dezelfde kerk als in Santa Lucia, alleen iets kleiner. Dit dorp heeft een paar leuke straatjes in het centrum
met fraaie gebouwen en enkele terrasjes.
Sommige straatjes zijn steil. Aan een rand van het dorp is een uitkijkplek… dat is altijd leuk! Kun je mooi
de omgeving fotograferen.
In de auto zien we dat het buiten 22 graden is, maar het voelt kouder aan. We eten een koek en rijden dezelfde weg als gisteren naar huis terug, via Fataga. De enige mogelijkheid want wegen zijn hier schaars.
Bij CC Cita koopt Herman een grijs vest en richten we ons op een geschikt restaurant. Het wordt Tibor, een klein zaakje met twee rijen tafels. Een goede keus blijkt later. Een prima maaltijd met normale prijzen en de menukaart is best wel uitgebreid. Bovendien zijn de twee obers leuke mensen. De één spreekt Nederlands en de ander heeft stopwoordjes als: "Gratia", "por favor" en "perfecto" en steekt daarbij steeds een duim omhoog. Als een oudere gast na het betalen van zijn rekening de zaak wil uitlopen begint hij spontaan op een mondharmonica te spelen. Tja, dat kan hier zomaar…een relaxte zaak.